“Sommige mensen denken soms dat de beoefening van zen een rigide beoefening is. Degenen die zo denken, hebben het helemaal mis. Toegegeven, de praktijk is niet altijd gemakkelijk. Natuurlijk, zitten wij onbewegelijk tegenover een muur. Natuurlijk, zijn we in het zwart gekleed. Natuurlijk, is de dojo – de plaats van beoefening – kaal. Maar de beoefening van zazen is er een van onvoorwaardelijke acceptatie. Welke verschijnselen zich ook voordoen, we verwelkomen ze kalm zonder ze te beoordelen, en laten ze rustig voorbij gaan.
In de Genjo-koan zegt meester Dogen: “Als iemand met een boot naar de kust kijkt, zal hij de fout maken te geloven dat het de kust is die beweegt. Maar als zijn blik dicht op zijn boot gericht is, zal hij begrijpen dat het eigenlijk de boot is die beweegt.”
Het belangrijkste punt van deze uitspraak is intimiteit. Intimiteit tussen twee wezens is wanneer ze niet langer hoeven te praten om elkaar te begrijpen. Intimiteit in de beoefening is om verschijnselen waar te nemen en tegelijkertijd de ware aard van onze geest, de boeddhanatuur, waar te nemen. Het is niet een kwestie van het intellectueel waarnemen, het is een kwestie van ernaar te leven.
We spreken vaak over ‘het actualiseren van de boeddhanatuur’, dat wil zeggen van het belichamen van de boeddha-natuur. We belichamen de natuur van Boeddha tijdens zazen, wanneer het huis van de geest leeg is, wanneer de gedachten opkomen en door de geest gaan zonder deze te verstoren. Dus de geest is in vrede en het hart is open.
Kracht en rust is wat de houdingen hier en nu in deze dojo uitstraalt. De beoefening van zazen is een beoefening van liefde. Omdat de drie vergiften, die begeerte, haat en onwetendheid zijn, daar geen plaats hebben. Degenen die het pad van de bodhisattva volgen, streven ernaar de geest van zazen in het dagelijks leven te actualiseren. Dit is in zekere zin onze missie in deze onrustige wereld. ”
Uittreksel uit een kusen van Marc Chigen Estéban – Godinne 2022
